மரத்தின் நிழலில்

 

அறிவார்ந்த, சிந்தனையைத் தூண்டும் ஒரு நீண்ட கதையை உங்களுக்கு வழங்குகிறேன். இந்தக் கதை மனித உணர்ச்சிகள், தத்துவம் மற்றும் வாழ்க்கையின் ஆழமான அர்த்தங்களைத் தொடுகிறது. 

"மரத்தின் நிழலில்"

பகுதி 1: விதை**  

கிராமத்தின் ஓரமாக இருந்த பெரிய ஆலமரத்தின் கீழ், ஒரு வயதான பண்டிதர் அமர்ந்திருந்தார். அவரது பெயர் ஞானசீலன். அவர் ஒவ்வொரு நாளும் அந்த மரத்தின் கீழ் குழந்தைகளுக்கு கதைகள் சொல்வார். ஒரு நாள், ஒரு சிறுவன் அவரிடம் கேட்டான்:  

*"சுவாமி, வாழ்க்கையின் அர்த்தம் என்ன?"*  

ஞானசீலன் புன்முறுவலுடன் ஒரு விதையை எடுத்து அந்தச் சிறுவனிடம் கொடுத்தார்.  

*"இந்த விதையை நட்டு வளர்த்தால், பதில் கிடைக்கும்"* என்றார்.  

சிறுவன் அந்த விதையை நட்டான். வாரங்கள் கடந்தன, ஆனால் விதை முளைக்கவில்லை. அவன் மீண்டும் ஞானசீலனிடம் சென்றான்.  

*"ஏன் முளைக்கவில்லை?"*  

பண்டிதர் பதிலளித்தார்:  

*"நீ விதையை மட்டும் நட்டாய், ஆனால் அதற்கு நீர் கொடுக்கவில்லை. அதேபோல், வாழ்க்கையின் அர்த்தத்தைக் கேட்பதால் மட்டும் பதில் கிடைக்காது. அதற்கான உழைப்பும் தியாகமும் தேவை."*  

*பகுதி 2: வேரூன்றுதல்**  

சிறுவன் தினமும் விதைக்கு நீர் ஊற்றினான். ஒரு நாள், சிறிய தளிர் முளைத்தது! அவன் மகிழ்ச்சியில் ஞானசீலனிடம் ஓடினான்.  

*"சுவாமி, முளைத்துவிட்டது! ஆனால் இது எப்படி ஒரு பெரிய மரமாக மாறும்?"*  

பண்டிதர் சொன்னார்:  

*"இந்தத் தளிர் இன்று சிறியதாக தோன்றலாம். ஆனால் இதன் வேர்கள் நிலத்தின் ஆழத்தில் பரவுகின்றன. வாழ்க்கையும் அதுபோல்தான். வெளியே தோற்றம் சாதாரணமாக இருந்தாலும், உள்ளே பெரிய பலம் இருக்கிறது."*  

*பகுதி 3: பூத்தல்**  

பல ஆண்டுகள் கடந்தன. அந்தச் சிறுவன் இப்போது இளைஞனாக வளர்ந்திருந்தான். அவன் நட்ட விதை இப்போது ஒரு அழகான மரமாக இருந்தது. ஒரு நாள், மரம் முதல் மலரைத் தந்தது. இளைஞன் மகிழ்ச்சியில் துள்ளியபோது, ஞானசீலன் கேட்டார்:  

*"இந்த மலரின் மணத்தை மூச்சை நிறுத்தி அனுபவிக்க முடியுமா?"*  

*"இல்லை, சுவாமி. மூச்சு விட்டால்தான் மணம் உணர முடியும்."*  

*"அதேபோல், வாழ்க்கையை கசப்பாக நிறுத்திவிடாமல், அதன் இனிமையை ஓட்டத்தோடு அனுபவிக்க வேண்டும்"* என்றார் ஞானசீலன்.  

பகுதி 4: காய்த்தல்**  

மரம் இப்போது பழங்களைத் தந்தது. கிராமத்தினர் அனைவரும் பலனைப் பகிர்ந்தனர். இளைஞன் பெருமிதத்துடன் பார்த்தபோது, பண்டிதர் கேட்டார்:  

*"இந்தப் பழங்களை நீ மட்டுமே சாப்பிட முடியுமா?"*  

*"இல்லை, சுவாமி. பலருக்குப் பகிர்ந்துதான் மகிழ்ச்சி."*  

*"வாழ்க்கையின் உண்மையான செல்வம், பகிர்வில்தான் இருக்கிறது"* என்று ஞானசீலன் மெல்ல சிரித்தார்.  

பகுதி 5: நிழல்**  

இப்போது, ஞானசீலன் மிகவும் முதிர்ந்த வயதினர். ஒரு நாள், அவர் அந்த இளைஞனை அழைத்து, மரத்தின் நிழலில் உட்காரச் சொன்னார்.  

*"இந்த மரத்தின் நிழல் உன்னைக் காப்பாற்றுகிறதா?"*  

*"ஆம், சுவாமி."*  

*"அதேபோல், நீ வளர்த்த அறிவும், அனுபவங்களும் பிறருக்கு நிழலாக இருக்க வேண்டும். அதுவே வாழ்க்கையின் அர்த்தம்."*  

அடுத்த நாள், ஞானசீலன் இறந்துவிட்டார். ஆனால் அவரது போதனைகள், அந்த மரத்தின் நிழலில் வாழும் ஒவ்வொருவரின் இதயத்திலும் வேரூன்றி நின்றன.  

கதையின் முடிவு**  

இந்தக் கதை **வாழ்க்கையின் சுழற்சி, அறிவின் பரிமாணம் மற்றும் பகிர்வின் மகிமை** பற்றி பேசுகிறது. ஒரு சிறிய விதை எப்படி ஒரு மரமாக மாறுகிறதோ, அதேபோல் மனிதனும் தன்னுடைய அனுபவங்களால் வளர்கிறான்.  

"வாழ்க்கை என்பது பதில்களைத் தேடுவது அல்ல,  

அது கேள்விகளுக்கு இடையே வளர்வதுதான்."*  

இந்தக் கதை உங்களுக்கு பிடித்திருக்குமென்று நம்புகிறேன்!