வாழ்க்கை பாடங்கள் (கருத்துள்ள கதைகள் )

 

இரண்டு விதைகள்**  

பண்டொரு காலத்தில், ஒரு வளமான பள்ளத்தாக்கில், இரண்டு விதைகள் மென்மையான மண்ணில் ஒன்றுக்கு ஒன்று அருகே படுத்திருந்தன. முதல் விதை, மிகுந்த லட்சியத்துடன், உயரமாகவும் பலமாகவும் வளர்ந்து, காட்டிலேயே மிகப் பெரிய மரமாக ஆக வேண்டும் என்று கனவு கண்டது. ஆனால் இரண்டாவது விதை, பயந்து நடுங்கியது. அது முளைத்தால் என்ன ஆகும் என்று அச்சம் கொண்டது—விலங்குகள் அதை தின்றுவிடுமோ? காற்று அதை வேருடன் பிய்த்தெறியுமோ? போதுமான தண்ணீர் கிடைக்காதோ?  

பருவங்கள் மாறியபோது, மழை பெய்தது. வெயிலின் வெப்பம் மண்ணிலிருந்து வாழ்வை வெளிக்கொண்டுவந்தது. முதல் விதை தன்னுடைய உறுதியுடன் மண்ணைத் துளைத்து, சிறிய இலைகளை விரித்து வெளிச்சத்தை நோக்கி நீண்டது. புயல்கள், கடுமையான காற்று, கொடிய வெயில்—ஒவ்வொரு சோதனையும் அதை வலிமையாக்கியது. பல ஆண்டுகள் கடந்தபோது, அது ஒரு பெரிய ஓக் மரமாக உயர்ந்து நின்றது. அதன் நிழலில் பலர் ஆறுதல் பெற்றனர்; பறவைகள் கூடுகள் கட்டின; பயணிகள் அதன் அழகை வியந்தனர்.  

இரண்டாவது விதை, பயத்தால் முடங்கிக் கிடந்தது. தன்னை அங்கேயே மறைத்துக்கொள்வது பாதுகாப்பானது என்று எண்ணியது. ஆனால் ஒரு நாள், ஒரு பசியான வண்டு மண்ணைத் துளைத்து அந்த விதையைக் கண்டுபிடித்து, உடனே விழுங்கிவிட்டது.  

**கதையின் பாடம்:**  

வாழ்க்கையில் ஆபத்துகள் உண்டு. ஆனால் பயத்தால் வளர மறுப்பது, தோல்வியை உறுதி செய்யும். ஒவ்வொரு சவாலும் நம்மை பலப்படுத்தும்; ஒவ்வொரு துணிவான முயற்சியும் நமது விதியை உருவாக்கும். முதல் விதை போல, வளர்ச்சியை ஏற்று, சிரமங்களை சந்தித்து, உன்னுடைய முழு திறனையும் அடை—ஏனென்றால் முயற்சிக்காமல் இருப்பதே மிகப்பெரிய ஆபத்து.  

வாழ்க்கை பாடங்கள் ....

அடுத்த கதை 

 ஞான நெசவாளரின் பாடம்**  

ஒரு சிறிய கிராமத்தில், கவி என்ற ஒரு வயதான நெசவாளர் வாழ்ந்தார். அவரது அழகான தறி வேலைப்பாடுகள் புகழ்பெற்றிருந்தன. ஒரு நாள், அர்ஜுன் என்ற இளைஞர், வாழ்க்கையால் ஏமாற்றமடைந்து அவரிடம் வந்தார்.  

*"குரு கவி,"* என்று அவர் கேட்டார், *"நான் கடினமாக உழைக்கிறேன், ஆனால் எதுவும் சரியாக நடப்பதில்லை. என் திட்டங்கள் தோல்வியடைகின்றன, மக்கள் என்னை ஏமாற்றுகிறார்கள், அதிர்ஷ்டம் எப்போதும் என்னை விட்டு விலகியே இருக்கிறது. நீங்கள் எப்படி இவ்வளவு அமைதியாக இருக்கிறீர்கள்?"*  

கவி புன்னகைத்து, ஒரு பாதி நெய்த துணியை அவரிடம் கொடுத்தார். *"இதைப் பார்! உன் பார்வையில், இது குழப்பமாகத் தெரிகிறது—தளர்ந்த நூல்கள், சீரற்ற வடிவங்கள். ஆனால் என் பார்வையில், முழு வடிவமைப்பைக் காண்கிறேன்."*  

பின்னர் அவர் அர்ஜுனை தறியின் பின்பக்கத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கே, இளைஞர் வியந்து போனார். முன்புறம் குழப்பமாகத் தோன்றியது, ஒரு அழகான கலைக்கொடியின் பகுதியாக இருந்தது—மலைகளின் மீது பறக்கும் ஒரு கழுகின் பிரமாண்டமான உருவம்.  

*"வாழ்க்கை இந்த துணி போன்றது,"* கவி சொன்னார். *"நீ பார்க்கிறாய் குழப்பமான நூல்களை மட்டுமே—உன் போராட்டங்கள், தோல்விகள், வலிகள். ஆனால் விதியின் நெசவாளர் முழு படத்தைப் பார்க்கிறார். ஒவ்வொரு சோதனையும் இந்தப் பெரிய வடிவமைப்பில் தேவையான ஒரு நூலாகும்."*  

அர்ஜுனின் மனம் அமைதியடைந்தது. பொறுமையும் நம்பிக்கையுமே விடயத்தின் சாரம் என்று அவர் உணர்ந்தார். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அவர் சவால்களை எதிர்கொள்ளும்போது, இந்த பாடத்தை நினைவுகூர்ந்தார்: *இன்று ஒரு முடிச்சாகத் தோன்றுவது, நாளைய வெற்றிக்கு ஆழம் சேர்க்கும் நிழலாக இருக்கலாம்.*  

**பாடம்:**  

எல்லா போராட்டங்களும் தண்டனைகள் அல்ல. சில, தயாரிப்புகள். இறுதி வடிவத்தை இன்னும் பார்க்காவிட்டாலும், செயல்முறையை நம்பு.  

அடுத்த கதை 

கல்லுளியாளின் ஞானம்**  

பழைய காலத்தில், ஒரு எளிய கிராமத்தில் ராகு என்ற ஏழை கல்லுளியாள் வாழ்ந்தான். நாள்தோறும், பெரிய பாறைகளை சுத்தியால் உடைத்து, கூளமாக்கி சந்தையில் விற்பதே அவன் வேலை. கடினமான உழைப்பு, மற்றவர்களின் செல்வத்தைப் பார்த்து அவன் அடிக்கடி பொறாமைப்படுவான்.  

ஒரு வெயில் காலை, சோர்வால் தளர்ந்த ராகு முணுமுணுத்தான்: *"சந்தை வழியே பல்லக்கில் செல்லும் வணிகர் போல் பணக்காரனாக இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்! அவர் வாழ்க்கை எவ்வளவு எளிதாக இருக்கும்!"*  

திடீரென, மலையிலிருந்து ஒரு தெய்வீகக் குரல் எதிரொலித்தது: *"அப்படியே ஆகட்டும்."*  

உடனே, ராகு பட்டு ஆடைகளில் பல்லக்கில் அமர்ந்திருப்பதை கண்டான். மகிழ்ச்சியில் சிரித்தான்—ஆனால் பல்லக்கின் மூடிய வெப்பம் தாங்கமுடியாததாக இருந்தது. வெளியே பார்த்தபோது, ஒரு இளவரசன் தங்கக் குடை நிழலில் சூரிய வெப்பத்திலிருந்து பாதுகாக்கப்பட்டு செல்வதை கண்டான்.  

*"ஆ! இளவரசன்தான் உண்மையான சக்திவாய்ந்தவர்!"* ராகு பெருமூச்சு விட்டான். *"நான் இளவரசனாக இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!"*  

மீண்டும், மலை அவன் விருப்பத்தை நிறைவேற்றியது. இளவரசனாக, அவன் அரண்மனையில் ஆனந்தித்தான்—ஆனால் சூரிய வெப்பம் அவன் தோட்டத்திலுள்ள மலர்களை வாட வைத்ததை கவனித்தான். *"என்னுடைய அதிகாரம் கூட சூரியனை தடுக்க முடியவில்லையே!"* என்று முணுமுணுத்தான். *"சூரியன் எந்த மனிதனையும் விட சக்தி வாய்ந்தவன். நான் சூரியனாக விரும்புகிறேன்!"*  

பிரகாசமான சூரியனாக மாறிய ராகு, பூமியை கடுமையாக வெப்பப்படுத்தினான். ஆனால் சிறிது நேரத்தில், ஒரு கருமேகம் அவன் ஒளியை மறைத்தது. கோபமடைந்த அவன் கத்தினான்: *"அந்த மேகம் கூட என்னை விட பலசாலியா? நான் மேகமாக விரும்புகிறேன்!"*  

பெரும் புயல் மேகமாக, அவன் பூமியில் மழை பொழிந்து ஆறுகளை வெள்ளமாக்கினான்—ஆனால் ஒரு பாறை அவன் சக்தியை எதிர்த்து உறுதியாக நின்றது. *"அந்த மலை எல்லாவற்றையும் விட வலிமையானது!"* என்று அவன் உறுதியாக சொன்னான். *"நான் மலையாக விரும்புகிறேன்!"*  

இப்போது ஒரு பெரிய மலையாக, ராகு அசையாமல் நின்றான்... ஆனால் திடீரென அவன் அடிவாரத்தில் *டக்-டக்* என்ற ஒலி கேட்டது. கீழே பார்த்தான்—ஒரு எளிய கல்லுளியாள், பாறைகளை உடைத்து கொண்டிருந்தான்.  

*"இது எப்படி சாத்தியம்?"* ராகு வியப்பில் சொன்னான். *"இவ்வளவு சக்திகளுக்கு பிறகும், இந்த கல்லுளியாள்தான் மலையை உருவாக்குகிறானே!"*  

தெய்வீக குரல் மீண்டும் பேசியது: *"பொறாமை உன்னுடைய சொந்த வலிமையை காணாமல் குருடாக்குகிறது. திருப்தியே உண்மையான சக்தி."*  

திடுக்கிட்டு விழித்த ராகு, தன் பழைய பணிமேடையில் உட்கார்ந்து, சுத்தியலை கையில் பிடித்திருப்பதை கண்டான். அன்று முதல், அவன் நன்றியுடன் உழைத்தான்—ஏனென்றால், மிகப்பெரிய மலை கூட ஒரு கல்லுளியாளின் பொறுமையால் உருவாகிறது என்பதை அவன் அறிந்து கொண்டான்.  

 பாடம்:

*(பிறர் வாழ்வைப் பின்தொடர்வது உன் சொந்த மதிப்பை மறக்க வைக்கும். உன் பாத்திரத்தை மகிழ்ச்சியோடு செய்வதே உண்மையான வலிமை.)*