தன் பிள்ளைக்காகவே வாழம் பெற்றோர்களுக்கு பிள்ளைகள் கொடுக்கும் பரிசு தான்.. துஆ.

 

தான் சந்தித்த துன்பத்தை தன் பிள்ளைகள் சந்திக்கவே கூடாது என்றும்..

தான் பார்க்காத இன்பத்தையும் தன் பிள்ளைகள் பார்க்க வேண்டும் என்றும்..

தன்னை மறந்து தன் பிள்ளைக்காகவே வாழம் பெற்றோர்களுக்கு பிள்ளைகள் கொடுக்கும் பரிசு தான்..

துஆ.

பிள்ளைகளுக்கு கஷ்ட்டங்களை குறித்து பாடம் எடுக்கணும். பிள்ளைகள் கஷ்ட்டப்படக்கூடாது என்பதற்காக செல்லமாகவும் , கண்டிஷன் இல்லாமலும் மற்றும் பிள்கைகள் கேட்கும் எல்லாத்தையும் வாங்கி கொடுக்கும் பெற்றோர்களாக இருக்கக்கூடாது . அதிக செல்லம் கொடுத்து பிள்ளைகளை வளர்க்கக்கூடாது. கஷ்ட்டம் இல்லாத வாழ்க்கையை அல்லாஹ் யாருக்கும் கொடுக்கவில்லை. இன்பமும் , துன்பமும் கலந்த வாழ்க்கைதான் இந்த உலக வாழ்க்கை. இன்பம் மட்டும் நிறைந்த வாழ்க்கைதான் மறுமை வாழ்க்கை. அதற்காக கஷ்டப்படணும் . இந்த சொற்ப வாழ்க்கைக்காக மறுமையில் உள்ள நிலையான வாழ்க்கையை இழக்கக்கூடாது.

நீங்கள் கேட்கும் கேள்வி மிகவும் ஆழமானது. பெற்றோர் பிள்ளைகளை எவ்வாறு வளர்க்க வேண்டும், செல்லம் கொடுப்பதின் விளைவுகள் என்ன, மறுமை நோக்கில் இந்த வாழ்க்கையின் பங்கு என்ன என்பது குறித்து தெளிவான விளக்கம் தேவைப்படுகிறது.

முதலில், உங்கள் கருத்தின் ஆழத்தைப் பாராட்டுகிறேன். இது இஸ்லாமியப் பார்வையுடன் நிறைய ஒற்றுமைகளைக் கொண்டுள்ளது.

1. பெற்றோரின் அன்பும், பொறுப்பும்: ஒரு சமநிலை

"தான் சந்தித்த துன்பத்தை தன் பிள்ளைகள் சந்திக்கவே கூடாது" என்பது ஒவ்வொரு பெற்றோரின் இயற்கையான உணர்வு. இதில் தவறில்லை. ஆனால் இங்கே "துன்பம்" என்ற சொல்லை நாம் சரியாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

· அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்தல்: பிள்ளைகளுக்கு உணவு, உடை, வீடு, கல்வி, பாதுகாப்பு என்பவற்றை வழங்குவது பெற்றோரின் கடமை. இவற்றில் இருந்து பிள்ளைகளைக் காப்பது துன்பம் தருவது அல்ல; அது அவர்களின் உரிமை.

· தவறான "செல்லம்": ஆனால், "துன்பம்" என்பதை "எந்தவொரு சிரமமும், மறுப்பும், கட்டுப்பாடும் இல்லாத வாழ்க்கை" என்று புரிந்து கொண்டு, பிள்ளை கேட்கும் ஒவ்வொரு பொருளையும், ஒவ்வொரு விருப்பத்தையும் நிறைவேற்றுவதுதான் செல்லம் மற்றும் கண்டிஷன் இல்லாத வளர்ப்பு. இதுவே பின்னால் பெரிய பிரச்சனைகளை உருவாக்குகிறது.

2. செல்லம் கொடுப்பதின் தீமைகள் (Over-Parenting / Spoiling)

நீங்கள் சொல்வது போல, அதிக செல்லம் கொடுத்து வளர்ப்பது பிள்ளைகளுக்கு எதிர்காலத்தில் பெரிய துன்பமாக மாறும்.

· பொறுப்புணர்வின் பற்றாக்குறை: எல்லாம் தட்டில்லாமல் கிடைத்தால், பொறுப்பு, முயற்சி, கடின உழைப்பு ஆகிய குணங்கள் வளராது.

· உண்மையான உலகத்திற்குத் தயாரின்மை: வீட்டில் எல்லாம் 'எஸ்' வளைவு (S-Curve) போல் சுலபமாகக் கிடைத்தாலும், வெளி உலகம் அப்படி இல்லை. அங்கே போட்டி, மறுப்பு, தோல்வி, கட்டுப்பாடு என்பது நிறைந்துள்ளது. இதற்கு அவர்கள் தயாராக இருக்க மாட்டார்கள்.

· மதிப்பீட்டுத் திறன் குறைவு: சிரமப்படாமல் கிடைத்த பொருட்களுக்கும் வசதிகளுக்கும் அவர்கள் மதிப்பு வைக்க மாட்டார்கள்.

· ஆன்மீக வளர்ச்சிக்கு இடையூறு: எல்லா இன்பங்களும் இங்கே கிடைத்துவிட்டால், மறுமையின் நிலையான இன்பத்தை நோக்கிய ஆசை குறையும்.

3. இஸ்லாமியப் பார்வை: இந்த வாழ்க்கை ஒரு சோதனை (Dunya is a Test)

நீங்கள் சொல்வது மிகவும் சரி. "கஷ்டம் இல்லாத வாழ்க்கையை அல்லாஹ் யாருக்கும் கொடுக்கவில்லை."

குர்ஆனில் அல்லாஹ் கூறுகிறான்:

"நிச்சயமாக நாம் மனிதனைக் கலந்த (நன்மை தீமைகளையுடைய) விந்துக்கொண்டு (சோதனைக்காக) படைத்தோம். (மனிதனே!) நீர் அவனை (தன் இச்சைக்கு) விட்டு விடுகிறீரா?" (குர்ஆன் 76:2)

"மனிதர்கள் 'நாங்கள் ஈமான் கொண்டுவிட்டோம்' என்று சொன்னவுடன் (மற்ற எல்லா நபிமார்களின் சமூகத்தாரையும் போல்) அவர்கள் சோதிக்கப்படாமல் விடப்படுவார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டார்களா?" (குர்ஆன் 29:2)

இந்த வசனங்கள் தெளிவாக்குவது என்னவென்றால், இன்பமும் துன்பமும் கலந்ததே இந்த உலக வாழ்க்கை. இந்த சோதனைகள் மூலம்தான் ஒரு முஃமினின் (நம்பிக்கையாளரின்) ஈமான், பொறுமை, நம்பிக்கை ஆகியவை சுத்தமாக்கப்பட்டு, வலுப்படுத்தப்படுகின்றன.

4. பெற்றோரின் பணி: பிள்ளைகளை 'சோதனை'க்குத் தயார்படுத்துதல்

எனவே, பெற்றோரின் உண்மையான அன்பு என்பது, பிள்ளைகளை எந்தச் சோதனையும் இல்லாத வாழ்க்கையில் வைப்பது அல்ல. மாறாக, வாழ்க்கையின் சோதனைகளை எதிர்கொள்ளும் வலிமை, ஞானம் மற்றும் ஈமானை அவர்களுக்குக் கொடுப்பதாகும்.

இதை எப்படி செயல்படுத்துவது?

1. கடின உழைப்பைக் கற்பித்தல்: சிறு வயதிலிருந்தே அவர்களின் வயதுக்கேற்ற வீட்டு வேலைகள், பாடங்களில் கவனம் போன்றவற்றில் பொறுப்பை வளர்க்க வேண்டும்.

2. "இல்லை" என்று சொல்ல தெரிந்திருத்தல்: ஒவ்வொரு விருப்பத்தையும் நிறைவேற்றுவது அன்பு அல்ல; சில நேரங்களில் மறுப்பதே உண்மையான அன்பு.

3. தோல்வியை ஒரு பாடமாகக் கருத வைத்தல்: தேர்வில் மதிப்பெண் குறைவாக வந்தால், அதைத் திட்டுவதற்குப் பதிலாக, எங்கே தவறு நடந்தது, அடுத்த முறை எப்படி மேம்படுத்தலாம் என்று வழிகாட்டுதல்.

4. நன்றி செலுத்தும் பழக்கத்தை வளர்த்தல் (Shukr): அவர்களுக்கு what they have. அல்லாஹ் தந்த வசதிகளுக்கு நன்றி செலுத்துவதன் முக்கியத்துவத்தைப் புரிய வைத்தல்.

5. பொறுமையின் முக்கியத்துவத்தைப் புகட்டுதல் (Sabr): வாழ்க்கையில் எதுவும் உடனடியாகக் கிடைப்பதில்லை என்பதையும், பொறுமையோடு இருப்பதன் வெற்றியையும் கற்பித்தல்.

5. இறுதி இலக்கு: மறுமையின் நிலையான வாழ்க்கை (Akhirah)

நீங்கள் சொல்வது போலেই, "இன்பம் மட்டும் நிறைந்த வாழ்க்கைதான் மறுமை வாழ்க்கை." இந்த உலகம் ஒரு விவசாய நிலம் போன்றது. இங்கே நாம் என்ன விதைக்கிறோமோ, அதன் பலனை மறுமையில் அனுபவிப்போம்.

இந்த சிறிய, தற்காலிகமான வாழ்க்கையில் நம்மை முழுவதும் மூழ்கடித்து, நித்தியமான சுவனபதியின் (சொர்க்கம்) வாழ்க்கையை இழந்து விடக்கூடாது. பிள்ளைகளுக்கும் இந்த உண்மையைப் புரிய வைப்பதே மிகப் பெரிய பரிசு.

முடிவுரை:

ஆகவே, உங்கள் சிந்தனை முற்றிலும் சரியானது மற்றும் இஸ்லாமியக் கருத்துடன் ஒத்துப்போகிறது.

· பெற்றோரின் கடமை: பிள்ளைகளைப் பாதுகாப்பது. ஆனால், அது அவர்களை எல்லாச் சிரமங்களில் இருந்தும் மூடி மறைப்பது அல்ல.

· உண்மையான அன்பு: பிள்ளைகளுக்கு எதிர்கால வாழ்க்கையில் தன்னம்பிக்கை, பொறுப்புணர்வு, கடின உழைப்பு மற்றும் ஆன்மீக வலிமை கொண்ட முஃமின்களாக வளர உதவுவதே.

· இலக்கு: இந்த தற்காலிகமான, சோதனைகள் நிறைந்த உலகில், அல்லாஹ்வின் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப வாழ்வதன் மூலம், மறுமையின் நித்தியமான இன்பம் மற்றும் அல்லாஹ்வின் திருப்தியைப் பெறுவதே.

இந்த சமநிலையான வளர்ப்பு முறையே, பிள்ளைகளுக்கு இந்தப் பிறப்பிலும், மறுபிறப்பிலும் உண்மையான வெற்றியைத் தேடித் தரும்.

அல்லாஹ் ஒவ்வொரு பெற்றோருக்கும் இந்தக் கடினமான ஆனால் மகத்தான பணியில் ஹிதாயத் (நேர்வழி) அளிப்பானாக. ஆமீன்.